Gewijzigde Barthel-index

Wat is een gemodificeerde Barthel-index?

De Barthel-index is een veelgebruikt instrument in de fysische en revalidatiegeneeskunde, met name voor het beoordelen van de functionele onafhankelijkheid bij individuen, waaronder patiënten met een beroerte (Sulter et al., 1999). Deze index bestaat uit twee aangepaste versies, ontwikkeld in de jaren 60 door Dr. Florence Mahoney en Dorothea W. Barthel.

In 1988 hebben Collin et al. het scoresysteem van de index herzien om stappen van 1 punt te gebruiken, wat resulteerde in een totaalscore die varieert van 0 tot 20. Deze aanpassing werd gedaan om tegemoet te komen aan de „onevenredige indruk van nauwkeurigheid” (Collin et al., 1988). Vervolgens, in 1989, hebben Shah et al. de index verder verfijnd om de gevoeligheid en betrouwbaarheid ervan te vergroten bij het beoordelen van de resultaten van een beroerte, waaronder intramurale revalidatie. De Shah Modified Barthel-index behoudt het oorspronkelijke scorebereik van 0-100, maar introduceerde een vijfpuntsschaal om zowel de betrouwbaarheid als de gevoeligheid bij het detecteren van veranderingen te verbeteren.

Carepatron heeft een sjabloon gemaakt op basis van de Shah et al. versie. Deze gemodificeerde Barthel-index (MBI) is een uitgebreid instrument voor het meten van het vermogen van een individu om essentiële activiteiten van het dagelijks leven (ADL's) uit te voeren. De beoordeling is met name waardevol voor het evalueren van de functionele status van patiënten die herstellen van een beroerte of ander hersenletsel.

De Modified Barthel-index van Shah en collega's is, samen met de Functional Independence Measure, een van de meest gebruikte instrumenten voor het beoordelen van functionele onafhankelijkheid bij personen met een handicap. Hoewel de oorspronkelijke Barthel-index op effectieve wijze belangrijke veranderingen in de dagelijkse activiteiten weergeeft, worden kleinere maar betekenisvolle incrementele verbeteringen mogelijk over het hoofd gezien.

Voor patiënten die aanzienlijke vooruitgang laten zien, vertonen beide indices een vergelijkbaar reactievermogen. De Modified Barthel-index (Shah-versie) is echter specifiek afgestemd op het identificeren van subtielere veranderingen in de ADL-prestaties van een patiënt, waardoor deze met name voordelig is in revalidatieomgevingen waar geleidelijke verbeteringen vaak voorkomen (Wang et al., 2022).

Hoe de Modified Barthel Index-sjabloon te gebruiken

Volg deze stappen om dit hulpmiddel in uw klinische praktijk te maximaliseren:

Stap 1: Download het gratis MBI-sjabloon

Om het Modified Barthel Index-sjabloon (Shah-versie) in de Carepatron-app te gebruiken, klikt u gewoon op de knop „Sjabloon gebruiken”. Als u wilt, kunt u ook op de knop „Downloaden” klikken om een PDF-kopie te krijgen.

Stap 2: Maak uzelf vertrouwd met de index

Voordat u uw patiënt beoordeelt, is het essentieel dat u de verschillende componenten van de Modified Barthel-index begrijpt en hoe deze worden gescoord. Maak uzelf vertrouwd met de schaal- en scoremethoden om nauwkeurige en consistente evaluaties te garanderen.

Stap 3: Voer een uitgebreide beoordeling uit

Bij het uitvoeren van een MBI-beoordeling is het cruciaal om de prestaties van uw patiënt bij elke activiteit te observeren in plaats van uitsluitend te vertrouwen op hun zelfrapportage. Deze aanpak kan betrouwbaardere resultaten opleveren en de functionele status van een patiënt beter weergeven.

Stap 4: Documenteer eventuele wijzigingen in de prestaties

Zoals eerder vermeld, is de Modified Barthel Index (Shah-versie) bijzonder nuttig voor het detecteren van subtiele verbeteringen in de ADL-prestaties. Daarom is het belangrijk om alle wijzigingen die tijdens de volgende evaluaties zijn waargenomen, nauwkeurig te documenteren. Deze wijzigingen kunnen ook helpen bij het opstellen van behandelplannen en het volgen van de voortgang in de loop van de tijd.

Stap 5: Gebruik de MBI in combinatie met andere beoordelingsinstrumenten

Hoewel de gemodificeerde Barthel-index een waardevol hulpmiddel is, mag deze niet als enige maatstaf worden gebruikt om de functionele status van een patiënt te evalueren. Gebruik het in combinatie met andere klinische beoordelingen en observaties om een uitgebreid inzicht te krijgen in het algemene functioneren van een patiënt.

Stap 6: Controleer en update regelmatig

Aangezien de toestand van een patiënt in de loop van de tijd kan veranderen, is het essentieel om zijn MBI-score regelmatig te herzien en bij te werken. Dit zorgt ervoor dat hun behandelplan en zorgbehoeften voortdurend opnieuw worden beoordeeld en dienovereenkomstig worden aangepast.

Scoren en interpreteren

De Modified Barthel Index, ontwikkeld door Shah et al. (1989), bevat specifieke items die verschillende vormen van hulp evalueren die individuen nodig hebben. Deze items hebben betrekking op hulp die nodig is voor ambulatie, eten, baden, persoonlijke hygiëne en aankleden. Daarnaast beoordeelt het de aan- of afwezigheid van fecale en urine-incontinentie en de ondersteuning die nodig is voor transfers, lopen en traplopen.

De somscores in de MBI worden berekend door de afzonderlijke itemscores bij elkaar op te tellen, met een maximaal mogelijke score van 100, wat wijst op volledige functionele onafhankelijkheid. De interpretatie van de totale eindscore is doorgaans gebaseerd op de volgende richtlijnen:

• 91-99: Lichte afhankelijkheid
• 61-90: Matige afhankelijkheid
• 21-60: Ernstige afhankelijkheid
• 0—20: Totale afhankelijkheid

Hoe verschilt dit van de reguliere index?

De oorspronkelijke index was ontworpen als een ordinale beoordelingsschaal met drie items, waarbij voor bepaalde items een schaal van vier items werd gebruikt. Het omvat tien items die worden geëvalueerd op basis van het vermogen van een persoon om een taak of activiteit onafhankelijk, met hulp of volledig afhankelijk uit te voeren.

Volgens Sinoff en Ore (1997) kan de score op de Barthel Index (BI) als volgt worden geïnterpreteerd:

• Een score van 80-100 duidt op onafhankelijkheid
• Een score van 60-79 suggereert dat minimale hulp nodig is bij activiteiten in het dagelijks leven
• Een score van 40-59 weerspiegelt gedeeltelijke afhankelijkheid
• Een score van 20-39 duidt op een hoge afhankelijkheid

Deze versie van Shah et al. (1989) bevat ook 10 items (met twee items gecombineerd voor ambulatie) en verschillende beoordelingsopties op basis van het beoordeelde item. Voor het voeren bijvoorbeeld, in plaats van het eenvoudige scoresysteem, zijn de beoordelingsopties van deze versie als volgt:

• 0: Afhankelijk van alle aspecten en de behoefte om te worden gevoed, moet nasogastrisch worden toegediend.
• 2: Kan een eetapparaat manipuleren, meestal een lepel, maar iemand moet tijdens de maaltijd actieve hulp bieden.
• 5: In staat om zichzelf te voeden met toezicht. Hulp is vereist bij bijbehorende taken, zoals melk/suiker in thee doen, zout, peper, boter smeren, een bord omdraaien of andere „klaargemaakte” activiteiten.
• 8: Onafhankelijk voeren met een klaargemaakt bakje, behalve dat het vlees gesneden moet worden, het melkpak geopend moet worden of het deksel van de pot moet worden geopend, enz. De aanwezigheid van een andere persoon is niet vereist.
• 10: De patiënt kan zichzelf voeden vanaf een dienblad of tafel wanneer iemand het eten binnen handbereik brengt. De patiënt moet indien nodig een hulpmiddel opzetten, voedsel snijden en indien gewenst zout en peper gebruiken, boter smeren, enz.

Wanneer zou u doorgaans een gemodificeerde Barthel-index gebruiken?

De MBI (Shah-versie) is een waardevol hulpmiddel om de functionele onafhankelijkheid te beoordelen en een gunstig herstelresultaat voor de patiënt te garanderen. Dit zijn de meest voorkomende gevallen waarin MBI moet worden gebruikt:

Herstel van een beroerte in revalidatieomgevingen

Klinische beoordelingsinstrumenten zoals de MBI worden vaak gebruikt in revalidatieomgevingen, vooral voor overlevenden van een beroerte die fysiotherapie ondergaan. Als betrouwbaar beoordelingsinstrument meet de MBI de motorische vaardigheden die cruciaal zijn voor dagelijkse taken. In de nasleep van een ischemische beroerte gebruiken beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg de MBI om de functionele onafhankelijkheid van de patiënt te evalueren en de revalidatieplannen daarop af te stemmen.

Orthopedische pathologieën en aandoeningen van het bewegings

Het MBI blijkt waardevol in de klinische praktijk bij orthopedische aandoeningen of aandoeningen van het bewegingsapparaat. Het beoordeelt het vermogen van de patiënt om activiteiten uit te voeren zoals ambuleren, van stoel naar bed gaan en aankleden, en helpt orthopedisch specialisten en fysiotherapeuten bij het meten van de impact van deze pathologieën op het dagelijks functioneren.

Ouderen en langdurige zorg

Met een groeiende vergrijzende bevolking is het evalueren van functionele onafhankelijkheid cruciaal voor het bieden van passende zorg en ondersteuning aan oudere volwassenen. Het MBI beoordeelt de vaardigheden op het gebied van zelfstandig wonen, waardoor beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg zwakke punten kunnen identificeren en gepersonaliseerde zorgplannen kunnen ontwikkelen. Het helpt ook bij het evalueren van de effectiviteit van interventies voor langdurige zorg bij het behouden of verbeteren van het functionele vermogen.

Evaluatie van patiënten met een ernstige handicap

De gemodificeerde Barthel-index is ook bijzonder nuttig voor het beoordelen van patiënten met ernstige handicaps, omdat deze nauwkeurig hun mate van functionele onafhankelijkheid bij ADL's kan weergeven. In dergelijke gevallen kan uit de score blijken dat het vermogen om onafhankelijk te presteren bij verschillende taken, zoals mobiliteit en persoonlijke verzorging, lager is.

Klinische onderzoeken

De Modified Barthel-index kan worden gebruikt om functionele resultaten te meten in verschillende revalidatieonderzoeken, waaronder onderzoeken waarin de effectiviteit van de behandeling wordt geëvalueerd of verschillende interventies worden vergeleken. Het wijdverbreide gebruik en het gevalideerde scoresysteem maken het tot een betrouwbaar hulpmiddel voor het meten van veranderingen in functioneel vermogen in de loop van de tijd.

Referenties

Collin, C., Wade, D.T., Davies, S., & Horne, V. (1988). De Barthel ADL-index: een betrouwbaarheidsonderzoek. Internationale onderzoeken naar handicaps, 10(2), 61-63. https://doi.org/10.3109/09638288809164103

Fysiopedie. (2019). Barthel-index. https://www.physio-pedia.com/Barthel_Index

Shah, S., Vanclay, F., & Cooper, B. (1989). Verbetering van de gevoeligheid van de barthelindex voor revalidatie bij een beroerte. Tijdschrift voor klinische epidemiologie, 42(8), 703—709. https://doi.org/10.1016/0895-4356(89)90065-6

Sinoff, G., & Ore, L. (1997). De index van de barthel-activiteiten van het dagelijks leven: zelfrapportage versus werkelijke prestaties bij ouderen (≥ 75 jaar). Tijdschrift van de American Geriatrics Society, 45(7), 832—836. https://doi.org/10.1111/j.1532-5415.1997.tb01510.x

Sulter, G., Steen, C., en Jacques De Keyser. (1999). Gebruik van de Barthel-index en de aangepaste Rankin-schaal in onderzoeken naar acute beroertes. Beroerte, 30(8), 1538—1541. https://doi.org/10.1161/01.str.30.8.1538

Wang, Y.-C., Chang, P.-F., Chen, Y.-M., Lee, Y.-C., Huang, S.-L., Chen, M.-H., & Hsieh, C.-L. (2022). Vergelijking van de responsiviteit van de barthelindex en de gemodificeerde barthelindex bij patiënten met een beroerte. Handicap en revalidatie, 45(6), 1—6. https://doi.org/10.1080/09638288.2022.2055166