Zmodyfikowany indeks Barthel

Co to jest zmodyfikowany indeks Barthel?

Indeks Barthel jest cenionym narzędziem w medycynie fizykalnej i rehabilitacyjnej, szczególnie do oceny niezależności funkcjonalnej u osób, w tym pacjentów z udarem mózgu (Sulter i wsp., 1999). Ten indeks ma dwie zmodyfikowane wersje, opracowane w latach 60. przez dr Florence Mahoney i Dorotheę W. Barthel.

W 1988 roku Collin i in. zrewidowali system punktacji indeksu, aby wykorzystać 1-punktowe przyrosty, dając całkowity wynik w zakresie od 0 do 20. Ta korekta została dokonana w celu rozwiązania „nieproporcjonalnego wrażenia dokładności” (Collin i in., 1988). Następnie, w 1989 roku, Shah i in. dalej udoskonalili indeks, aby zwiększyć jego wrażliwość i wiarygodność w ocenie wyników rehabilitacji udaru mózgu, w tym rehabilitacji szpitalnej. Shah Modified Barthel Index zachowuje pierwotny zakres punktacji 0-100, ale wprowadził pięciostopniową skalę oceny, aby poprawić zarówno niezawodność, jak i czułość w wykrywaniu zmian.

Carepatron stworzył szablon oparty na wersji Shah et al. Ten zmodyfikowany wskaźnik Barthel (MBI) jest kompleksowym instrumentem do pomiaru zdolności jednostki do wykonywania podstawowych czynności codziennego życia (ADL). Ocena jest szczególnie cenna przy ocenie stanu funkcjonalnego pacjentów wracających do zdrowia po udarach lub innych urazach mózgu.

Zmodyfikowany indeks Barthel autorstwa Shaha i współpracowników, wraz z Miarą Niezależności Funkcjonalnej, jest jednym z najczęściej używanych narzędzi oceny niezależności funkcjonalnej osób niepełnosprawnych. Chociaż oryginalny indeks Barthel skutecznie rejestruje znaczące zmiany w codziennych czynnościach, może pominąć mniejsze, ale znaczące przyrostowe ulepszenia.

W przypadku pacjentów wykazujących znaczny postęp oba wskaźniki wykazują podobną reakcję. Jednak zmodyfikowany indeks Barthel (wersja Shah) jest specjalnie dostosowany do identyfikacji bardziej subtelnych zmian w wydajności ADL pacjenta, co czyni go szczególnie korzystnym w warunkach rehabilitacji, w których powszechne są stopniowe ulepszenia (Wang i in., 2022).

Jak korzystać z szablonu zmodyfikowanego indeksu Barthel

Aby zmaksymalizować to narzędzie w praktyce klinicznej, wykonaj następujące kroki:

Krok 1: Pobierz darmowy szablon MBI

Aby użyć szablonu zmodyfikowanego indeksu Barthel (wersja Shah) w aplikacji Carepatron, wystarczy kliknąć przycisk „Użyj szablonu”. Jeśli wolisz, możesz również kliknąć przycisk „Pobierz”, aby uzyskać kopię PDF.

Krok 2: Zapoznaj się z indeksem

Przed oceną pacjenta ważne jest, aby zrozumieć różne składniki zmodyfikowanego indeksu Barthela i sposób ich oceny. Zapoznaj się ze skalą i metodami punktacji, aby zapewnić dokładne i spójne oceny.

Krok 3: Przeprowadź kompleksową ocenę

Podczas przeprowadzania oceny MBI ważne jest, aby obserwować wyniki pacjenta w każdej czynności, zamiast polegać wyłącznie na jego samoocenie. Takie podejście może zapewnić bardziej wiarygodne wyniki i lepiej odzwierciedlać stan funkcjonalny pacjenta.

Krok 4: Udokumentuj wszelkie zmiany w wydajności

Jak wspomniano wcześniej, zmodyfikowany indeks Barthel (wersja Shah) jest szczególnie przydatny do wykrywania subtelnych ulepszeń wydajności ADL. Dlatego ważne jest dokładne udokumentowanie wszelkich zmian zaobserwowanych podczas kolejnych ocen. Zmiany te mogą również pomóc w informowaniu o planach leczenia i śledzeniu postępów w czasie.

Krok 5: Stosowanie MBI w połączeniu z innymi narzędziami oceny

Chociaż zmodyfikowany indeks Barthel jest cennym narzędziem, nie powinien być używany jako jedyna miara do oceny stanu funkcjonalnego pacjenta. Użyj go w połączeniu z innymi ocenami klinicznymi i obserwacjami, aby uzyskać kompleksowe zrozumienie ogólnego funkcjonowania pacjenta.

Krok 6: Regularnie przeglądaj i aktualizuj

Ponieważ stan pacjenta może się zmieniać w czasie, konieczne jest regularne przeglądanie i aktualizowanie jego wyniku MBI. Zapewnia to, że ich plan leczenia i potrzeby opieki są stale oceniane i odpowiednio dostosowywane.

Punktacja i interpretacja

Zmodyfikowany indeks Barthel opracowany przez Shaha i in. (1989) obejmuje określone pozycje, które oceniają różne formy pomocy potrzebnej jednostkom. Przedmioty te obejmują pomoc wymaganą podczas ambulacji, karmienia, kąpieli, higieny osobistej i ubierania się. Dodatkowo ocenia obecność lub brak nietrzymania moczu i kału oraz wsparcie wymagane do przenoszenia, chodzenia i wchodzenia po schodach.

Suma wyników w MBI jest obliczana przez zsumowanie poszczególnych wyników pozycji, z maksymalnym możliwym wynikiem 100, co wskazuje na całkowitą niezależność funkcjonalną. Interpretacja całkowitego wyniku końcowego jest zazwyczaj oparta na następujących wytycznych:

• 91—99: Niewielka zależność
• 61—90: Umiarkowana zależność
• 21—60: Poważne uzależnienie
• 0—20: Całkowita zależność

Czym różni się to od zwykłego indeksu?

Oryginalny indeks został zaprojektowany jako trzyelementowa porządkowa skala oceny, przy czym niektóre pozycje wykorzystują czteropozytową skalę. Obejmuje dziesięć pozycji ocenianych na podstawie zdolności jednostki do samodzielnego wykonywania zadania lub czynności, z pomocą lub z całkowitą zależnością.

Według Sinoffa i Ore (1997) punktację na indeksie Barthel (BI) można interpretować w następujący sposób:

• Wynik 80-100 wskazuje na niezależność
• Wynik 60-79 sugeruje, że potrzebna jest minimalna pomoc w codziennych czynnościach
• Wynik 40-59 odzwierciedla częściową zależność
• Wynik 20-39 oznacza wysoką zależność

Ta wersja autorstwa Shaha i in. (1989) zawiera również 10 pozycji (z dwoma pozycjami połączonymi do ambulacji) i różne opcje oceny oparte na ocenianym przedmiocie. Na przykład w przypadku karmienia, zamiast korzystania z prostego systemu punktacji, opcje oceny tej wersji są następujące:

• 0: W zależności od wszystkich aspektów i wymaga karmienia, należy podawać nosogastric.
• 2: Potrafi manipulować urządzeniem do jedzenia, zwykle łyżką, ale ktoś musi zapewnić aktywną pomoc podczas posiłku.
• 5: Potrafi karmić się pod nadzorem. Wymagana jest pomoc w powiązanych zadaniach, takich jak wkładanie mleka/cukru do herbaty, soli, pieprzu, rozprowadzania masła, obracania talerza lub innych czynności „ustawionych”.
• 8: Niezależność w karmieniu przygotowaną tacą, z wyjątkiem konieczności krojenia mięsa, otwartego kartonu mleka lub pokrywy słoika itp. Obecność innej osoby nie jest wymagana.
• 10: Pacjent może karmić się samodzielnie z tacy lub stołu, gdy ktoś stawia jedzenie w zasięgu ręki. W razie potrzeby pacjent musi założyć urządzenie wspomagające, pokroić jedzenie, aw razie potrzeby użyć soli i pieprzu, posmarować masło itp.

Kiedy zazwyczaj używałbyś zmodyfikowanego indeksu Barthel?

MBI (wersja Shah) jest cennym narzędziem do oceny niezależności funkcjonalnej i zapewnienia korzystnego wyniku powrotu do zdrowia pacjenta. Oto typowe przypadki stosowania MBI:

Powrót do zdrowia po udarze w warunkach rehabilitacji

Narzędzia oceny klinicznej, takie jak MBI, są często stosowane w placówkach rehabilitacyjnych, szczególnie dla osób, które przeżyły udar, poddawanych fizykoterapii. Jako niezawodne narzędzie oceny, MBI mierzy zdolności motoryczne kluczowe dla codziennych zadań życiowych. W następstwie udaru niedokrwiennego pracownicy służby zdrowia wykorzystują MBI do oceny niezależności funkcjonalnej pacjenta i odpowiedniego dostosowania planów rehabilitacji.

Patologie ortopedyczne i zaburzenia mięśniowo-szkieletu

MBI okazuje się cenny w praktyce klinicznej w chorobach ortopedycznych lub zaburzeniach układu mięśniowo-szkieletowego. Ocenia zdolność pacjenta do wykonywania czynności takich jak ambulacja, przenoszenie się z krzesła na łóżko i ubieranie się, pomagając specjalistom ortopedycznym i fizjoterapeutom w ocenie wpływu tych patologii na codzienne funkcjonowanie.

Ludność starsza i opieka długoterminowa

Przy rosnącej starzejącej się populacji ocena niezależności funkcjonalnej ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia odpowiedniej opieki i wsparcia osobom starszym. MBI ocenia umiejętności samodzielnego życia, umożliwiając pracownikom służby zdrowia identyfikację obszarów słabości i opracowanie spersonalizowanych planów opieki. Pomaga również w ocenie skuteczności interwencji opieki długoterminowej w utrzymaniu lub poprawie zdolności funkcjonalnych.

Ocena pacjentów z ciężką niepełnosprawnością

Zmodyfikowany wskaźnik Barthel jest również szczególnie przydatny do oceny pacjentów z ciężką niepełnosprawnością, ponieważ może dokładnie odzwierciedlać ich poziom niezależności funkcjonalnej w ADL. W takich przypadkach ocena może wykazywać niższą zdolność do samodzielnego wykonywania różnych zadań, takich jak mobilność i opieka osobista.

Badania kliniczne

Zmodyfikowany wskaźnik Barthel może być stosowany do pomiaru wyników funkcjonalnych w różnych badaniach rehabilitacyjnych, w tym oceniających skuteczność leczenia lub porównujących różne interwencje. Jego powszechne zastosowanie i zatwierdzony system punktacji sprawiają, że jest to niezawodne narzędzie do pomiaru zmian zdolności funkcjonalnych w czasie.

Referencje

Collin, C., Wade, D.T., Davies, S. i Horne, V. (1988). Indeks ADL Barthel: badanie wiarygodności. Międzynarodowe Studia Niepełnosprawności, 10(2), 61—63. https://doi.org/10.3109/09638288809164103

Fizjopedia. (2019). Indeks Barthel. https://www.physio-pedia.com/Barthel_Index

Shah, S., Vanclay, F. i Cooper, B. (1989). Poprawa wrażliwości indeksu bartela do rehabilitacji udaru mózgu. Dziennik Epidemiologii Klinicznej, 42(8), 703—709. https://doi.org/10.1016/0895-4356(89)90065-6

Sinoff, G. i Ore, L. (1997). Wskaźnik aktywności barthel codziennego życia: Samoraportowanie w porównaniu z rzeczywistymi wynikami w starym wieku (≥ 75 lat). Dziennik Amerykańskiego Towarzystwa Geriatrycznego, 45(7), 832—836. https://doi.org/10.1111/j.1532-5415.1997.tb01510.x

Sulter, G., Steen, C. i Jacques De Keyser. (1999). Zastosowanie wskaźnika Barthela i zmodyfikowanej skali Rankina w badaniach ostrego udaru mózgu. Udar, 30(8), 1538—1541. https://doi.org/10.1161/01.str.30.8.1538

Wang, Y.-C., Chang, P.F., Chen, Y.-M., Lee, Y.-C., Huang, SL, Chen, MH i Hsieh, C.-L. (2022). Porównanie reakcji indeksu bartela i zmodyfikowanego wskaźnika bartelu u pacjentów z udarem mózgu. Niepełnosprawność i rehabilitacja, 45(6), 1—6. https://doi.org/10.1080/09638288.2022.2055166