Wykres zakresu ruchu kolana

Czym jest zakres ruchu (ROM)?

Zakres ruchu (ROM) ma kluczowe znaczenie dla oceny i zrozumienia możliwości ludzkiego układu mięśniowo-szkieletowego. Termin ten obejmuje, ile określony staw lub część ciała może być przemieszczany wokół stawu lub stałego punktu. Ocena ROM odgrywa kluczową rolę w różnych kontekstach medycznych i rehabilitacyjnych, pomagając w diagnostyce, leczeniu i monitorowaniu chorób układu mięśniowo-szkieletowego.

ROM dzieli się na trzy podstawowe typy, z których każdy oferuje wyraźny wgląd w mobilność stawu:

Pasywny ROM (PROM)

Odnosi się to do zakresu ruchu osiąganego, gdy siła zewnętrzna, taka jak terapeuta lub urządzenie mechaniczne, indukuje wyłącznie ruch stawów. Zazwyczaj PROM reprezentuje maksymalny zakres ruchu stawów, stanowiąc podstawę do oceny potencjalnych ograniczeń lub ograniczeń w ruchomości stawów.

Aktywnie wspomagana pamięć ROM (AAROM)

W przypadkach, gdy staw wymaga częściowej pomocy w ruchu, w grę wchodzi aktywny zakres ruchu wspomagany. Ta pomoc jest często konieczna, gdy pacjent odczuwa osłabienie, ból lub zmiany napięcia mięśniowego. AAROM pozwala na bardziej kontrolowany i wspierany ruch, przyczyniając się do rehabilitacji.

Aktywna pamięć ROM (AROM)

Aktywny zakres ruchu obejmuje ruch stawów osiągnięty poprzez skurcz i rozluźnienie przeciwstawnych mięśni. Na przykład zgięcie łokcia lub zgięcie łokcia wymaga skurczu bicepsa, podczas gdy mięsień triceps rozluźnia się. AROM jest szczególnie istotny, ponieważ odzwierciedla dobrowolny i funkcjonalny potencjał ruchu jednostki bez pomocy zewnętrznej.

Należy pamiętać, że normalne wartości ROM różnią się w zależności od konkretnej części ciała i indywidualnych cech. Indywidualne różnice w mobilności stawów są brane pod uwagę przy interpretacji ocen ROM, podkreślając znaczenie spersonalizowanej opieki skoncentrowanej na pacjencie.

Jak działa ten wykres ruchu kolana?

Wykres zakresu ruchu kolana, wykres ROM kolana, wykres zgięcia kolana i wykres przedłużania to cenne narzędzie do oceny i śledzenia elastyczności, siły i regeneracji stawu kolanowego. Pomaga pracownikom służby zdrowia, takim jak fizjoterapeuci i lekarze, a także pacjentom, monitorować postępy w czasie.

Po przygotowaniu niezbędnych narzędzi, takich jak goniometr - kątomierz, który mierzy kąty stawów - materiały do pisania i szablon, i uprzednim przygotowaniu pacjenta poprzez siedzenie, stanie lub leżenie, nadszedł czas, aby zapisać wyniki w dokumencie Knee Range of Motion Chart. Oto krótki przegląd tego, jak to działa i jak możesz z niego korzystać:

Krok 1: Zmierz i zarejestruj zakres ruchu kolana

Korzystając z szablonu jako odniesienia, poproś pacjenta o ustawienie się, aby ułatwić Ci pomiar zakresu ruchu kolana. Następnie, po wyrównaniu i użyciu goniometru do pomiaru zgięcia i wyciągnięcia, zapisz wyniki na szablonie, a także obroty wewnętrzne i zewnętrzne. Najlepiej zanotować odpowiednie kąty dla każdego pomiaru i wszelkie komentarze lub obserwacje, takie jak informacje zwrotne na temat bólu i dyskomfortu w dostarczonych przestrzeniach.

Krok 2: Interpretacja wyników

Oprócz wszelkich komentarzy lub obserwacji podczas testu, możesz zanotować swoją interpretację wyników, ponieważ może to pomóc w śledzeniu poprawy lub identyfikowaniu problemów. Aby ci pomóc, zwykle normalny zakres pełnego wydłużenia wynosi 0 stopni, podczas gdy pełne zgięcie wynosi do 135 stopni.

Krok 3: Omów wyniki z pacjentem

Przedyskutuj wyniki, które zapisałeś ze swoim pacjentem. Możesz pokazać im obraz na szablonie i notatki, aby mogli lepiej wizualizować ograniczenia zakresu ruchu kolan.

Krok 4: Śledź postępy i porównuj

Po omówieniu szablonu z pacjentem pamiętaj o przechowywaniu go do wykorzystania w przyszłości. Twój szablon może okazać się przydatny, gdy potrzebujesz wglądu przed podjęciem decyzji, dostosowaniem planów leczenia lub upewnieniem się, że pacjent jest na dobrej drodze do wyzdrowienia, zwłaszcza po urazie lub operacji, takiej jak całkowita wymiana kolana.

Jakie są normalne zakresy ruchu kolana?

Zrozumienie normalnego zakresu ruchu kolana jest niezbędne do pomiaru funkcjonalnych możliwości tego kluczowego stawu, który odgrywa kluczową rolę w codziennych czynnościach. Oto lista normalnych zakresów ruchu kolana w zależności od aktywności:

Chodzenie (zgięcie w przybliżeniu 60°)

Akt chodzenia wymaga określonego stopnia zgięcia kolana. W typowym cyklu chodu jedna noga wymaga około 60 stopni zgięcia, aby ułatwić płynny i wydajny ruch. Ten zakres zgięcia kolana pozwala na naprzemienne (pełne) wyciąganie i zginanie kolana, przyczyniając się do dynamicznego charakteru chodzenia.

Siedząc wygodnie (co najmniej 90°)

Aby osoby mogły wygodnie siedzieć, staw kolanowy musi zginać się do co najmniej 90 stopni. Ten stopień zgięcia zapewnia wygodną i stabilną pozycję siedzącą, zarówno na krześle, na kanapie, jak i podczas różnych codziennych czynności, które obejmują siedzenie.

Siedząc ze skrzyżowanymi nogami (około 120°)

Angażowanie się w czynności, takie jak siedzenie ze skrzyżowanymi nogami, wymaga większego stopnia zgięcia kolana, zwykle około 120 stopni. Zakres ten pozwala na elastyczność wymaganą do przyjęcia tej pozycji siedzącej, powszechnie spotykanej w różnych środowiskach kulturalnych i rekreacyjnych.

Maksymalne zgięcie kolana (do około 145°)

Podczas gdy typowy ROM dla kolana wynosi do 135 stopni, wiele osób może osiągnąć jeszcze większe zgięcie, osiągając około 145 stopni. Ten rozszerzony zakres zapewnia margines elastyczności, który dostosowuje się do różnych ruchów i pozycji wykraczających poza to, co jest niezbędne do rutynowych czynności.

Co powoduje ograniczony zakres ruchu?

Ograniczony zakres ruchu w kolanie może znacznie utrudniać codzienne czynności, wpływając na jakość życia osób stojących przed tym wyzwaniem. Różne warunki przyczyniają się do ograniczonej ruchomości kolana (np. uraz kolana, nadmierna masa ciała, napięcie mięśni), z których każdy ma odrębne cechy i implikacje. Zrozumienie przyczyn leżących u podstaw ma kluczowe znaczenie dla skutecznej diagnozy i opracowania ukierunkowanych interwencji.

Oto kilka typowych czynników związanych z ograniczoną pamięcią ROM kolana:

Choroba zwyrodnieniowa

Ta zwyrodnieniowa choroba stawów jest znaczącym czynnikiem przyczyniającym się do ograniczonego zakresu ruchu kolana. Choroba zwyrodnieniowa stawów powoduje zwężenie przestrzeni stawowej, tworzenie osteofitów (ostrogi kostne) i erozję chrząstki. Zmiany te prowadzą do bólu, sztywności i zmniejszonej ruchomości, wpływając na ogólną funkcjonalność poszczególnych stawów.

łąkotki łzy

Urazy łąkotki, szczególnie w przyśrodkowej lub bocznej łąkotce kolanowej, mogą skutkować ograniczonym zakresem ruchu kolana. Takie łzy mogą wystąpić z powodu urazu lub zmian zwyrodnieniowych. Łzy łąkotki przyczyniają się do bólu, obrzęku i niestabilności, wpływając na zdolność kolana do swobodnego poruszania się.

Stany autoimmunologiczne

Reumatoidalne zapalenie stawów i łuszczycowe zapalenie stawów, oba stany autoimmunologiczne, są związane z ograniczonym zakresem ruchu kolana. Stany te obejmują rozpad chrząstki i zapalenie stawów, prowadzące do bólu, sztywności i zmniejszonej ruchomości. Zarządzanie podstawową odpowiedzią autoimmunologiczną jest niezbędne w rozwiązaniu powiązanych ograniczeń w ROM stawu kolanowego.

Zaburzenia rzepkowo-udowe

Spektrum stanów podlega zaburzeniom rzepkowo-udowym, powodując ograniczony zakres ruchu kolana. Przykłady obejmują zespół bólu rzepkowo-udowego, zapalenie ścięgna rzepki i niestabilność rzepki. Zaburzenia te często powodują ból, niestabilność i ograniczenia ruchu stawów.

Urazy urazowe

Urazy takie jak skręcenia więzadeł, rozdarcia łąkotki lub złamania mogą prowadzić do ograniczonego zakresu ruchu kolana. Traumatyczne zdarzenia mogą powodować ból, obrzęk i niestabilność, z których wszystkie przyczyniają się do zmniejszenia ruchu stawów. Skuteczne zarządzanie tymi urazami ma kluczowe znaczenie dla przywrócenia optymalnej funkcji kolana.

Jak zwiększyć zakres ruchu?

Wiele osób stara się zwiększyć mobilność i funkcjonalność poprzez poprawę zakresu ruchu kolana (ROM). Różne metody mogą przyczynić się do zwiększenia pamięci ROM kolana, oferując spektrum podejść, które zaspokajają różne potrzeby i preferencje.

Oto lista kilku skutecznych strategii do rozważenia:

• Fizjoterapia: Poprzez ukierunkowane ćwiczenia i rozciągania w fizjoterapii oparte na ocenie przez fizjoterapeutę aktualnego zakresu ruchów i określonych ograniczeń pacjenta, osoby mogą stopniowo zwiększać ruchomość kolana, zapewniając jednocześnie odpowiednią formę i bezpieczeństwo.
• Regularne ćwiczenia kolan: Specyficzne ćwiczenia, takie jak ślizgi pięty, rozciąganie quadów, zgięcia kolan i aktywatory quadów, mogą być szczególnie skuteczne w celowaniu w mięśnie nóg i struktury wokół stawu kolanowego. Konsekwentna praktyka tych ćwiczeń przyczynia się do poprawy ogólnej funkcji kolana i zwiększenia ROM.
• Rozciąga się: Różne rozciągania można włączyć do rutyny, aby konkretnie ukierunkować na poprawę ROM kolana. Łopatki siedzące i rozciąganie od kolan do klatki piersiowej za pomocą krzesła, a także rozciąganie ścian i przesuwania pięty wykonywane podczas leżenia na podłodze, mogą skutecznie przyczynić się do zwiększenia elastyczności.
• Wspólna mobilizacja: Włączenie mobilizacji stawów, formy terapii manualnej, do planu rehabilitacji może być korzystne w zwiększeniu ROM stawu kolanowego. Technika ta obejmuje wykwalifikowane ruchy praktyczne wykonywane przez pracownika służby zdrowia w celu rozwiązania sztywności i ograniczeń stawów.
• Operacja kolana: W niektórych przypadkach, gdy metody zachowawcze okazują się niewystarczające, można rozważyć interwencję chirurgiczną w celu zwiększenia ROM stawu kolanowego. Pracownicy służby zdrowia mogą zalecić zabiegi chirurgiczne, takie jak chirurgia artroskopowa lub manipulacja stawami w znieczuleniu, w celu rozwiązania określonych problemów strukturalnych utrudniających optymalną ruchomość kolana.