Grafiek met pijnniveaus

Pijnintensiteit meten

Pijnintensiteit verwijst naar de ernst of omvang van de ervaren pijn. Dit helpt beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg om de juiste behandelingskuur te bepalen en de effectiviteit van interventies te controleren. De pijnintensiteit kan variëren van mild tot ernstig, wat een aanzienlijke invloed heeft op iemands kwaliteit van leven, lichamelijke activiteit en algemeen welzijn (Dansie & Turk, 2013).

Zorgverleners hebben verschillende instrumenten en schalen tot hun beschikking om iemands pijnervaring effectief te meten en te documenteren. Hier volgt een overzicht van enkele veelgebruikte methoden voor het meten van de ernst en intensiteit van de pijn:

1. McGill Pain Questionnaire (MPQ): Hoewel pijnintensiteit een cruciaal aspect is van pijnbeoordeling, is het essentieel om te erkennen dat pijn een multidimensionale ervaring is. Multidimensionale pijnschalen, zoals de MPQ, bieden een uitgebreidere evaluatie door rekening te houden met pijnintensiteit, kwaliteit en emotionele aspecten (Melzack, 1975).
2. Numerieke beoordelingsschaal (NRS): Numerieke pijnschalenvariëren meestal van 0 (geen pijn) tot 10 (slechtst mogelijke pijn). Patiënten wordt gevraagd hun pijnintensiteit te beoordelen door een getal te kiezen dat hun huidige pijn het beste weergeeft op een schaal (Hjermstad et al., 2011).
3. Visuele analoge schaal (VAS): Deze pijninventarisatie bestaat uit een horizontale of verticale lijn, meestal 10 centimeter lang, met ankers aan elk uiteinde die 'geen pijn' en 'slechtst mogelijke pijn' voorstellen. Patiënten krijgen de opdracht om een punt op de lijn te markeren dat overeenkomt met hun waargenomen pijnintensiteit (Hjermstad et al., 2011).
4. Pijnbeoordelingsschaal voor veteranen: Deze schaal is ontwikkeld door het Department of Veterans Affairs en combineert numerieke beoordelingen met beschrijvende woorden en gezichtsuitdrukkingen. Patiënten beoordelen hun pijnintensiteit op een schaal van 0 (geen pijn) tot 10 (slechtst mogelijke pijn), met bijbehorende woordbeschrijvingen en gezichtsuitdrukkingen om te helpen bij het kiezen van de juiste beoordeling (Polomano et al., 2016).
5. Verbale beoordelingsschaal (VRS): Deze schaal gebruikt beschrijvende woorden zoals „geen pijn”, „milde pijn”, „" matige pijn "”, „" ernstige pijn "” en „" slechtst mogelijke pijn "” om verschillende niveaus van pijnintensiteit weer te geven (Hjermstad et al., 2011).”
6. Wong-Baker FACES pijnbeoordelingsschaal: Deze schaal is handig voor het beoordelen van pijn bij kinderen of personen met cognitieve stoornissen. Het bestaat uit zes gezichten, variërend van een lachend gezicht (geen pijn) tot een huilend gezicht (de ergst mogelijke pijn).

Wat is een pijnniveaugrafiek?

Pijnniveaugrafieken, of pijnschalen, zijn essentiële hulpmiddelen die de medische gemeenschap gebruikt om de pijnintensiteit en ernst van een persoon te kwantificeren en te begrijpen. Dit beoordelingsinstrument biedt een gestandaardiseerde methode voor het meten van pijn. Op deze manier vergemakkelijken deze grafieken een betere communicatie tussen patiënten en zorgverleners.

Pijnniveaugrafieken zijn vooral handig voor mensen met chronische pijnaandoeningen. Aangezien deze personen voortdurend pijn ervaren, is het cruciaal om een consistente en objectieve manier te hebben om hun pijnniveaus te meten. Pijnniveaugrafieken kunnen ook worden gebruikt door personen die hun pijn mogelijk niet verbaal kunnen overbrengen, zoals jonge kinderen of volwassenen met cognitieve stoornissen.

Hoe werkt deze afdrukbare Pain Level Chart?

Een afdrukbare pijnniveaugrafiek is een handig hulpmiddel om individuen en beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg te helpen bij het beoordelen, communiceren en controleren van de pijnintensiteit.

Stap 1: Download de sjabloon voor het pijnniveaudiagram

Download onze gratis PDF-sjabloon om de Pain Level Chart te gaan gebruiken. Het is toegankelijk via de Carepatron-app en in onze bronnenbibliotheek.

Gebruik de Abbey Pain Scale Sjabloon om de pijnniveaus bij patiënten effectief te beoordelen en te documenteren, vooral bij patiënten die moeite kunnen hebben om hun ongemak over te brengen. Daarnaast is de Sjabloon voor relaxatietechnieken biedt strategieën voor het beheersen en verminderen van stress en ongemak, waardoor het een waardevolle hulpbron is voor patiëntenzorg en herstel.

Stap 2: Begrijp de pijnschaal

Maak uw cliënt of patiënt vertrouwd met de pijnschaal, die varieert van 0 (geen pijn) tot 10 (slechtst mogelijke pijn). Elk niveau beschrijft de pijnintensiteit en de bijbehorende symptomen of aandoeningen.

Stap 3: Laat ze de pijn beoordelen

Geef de patiënt de tijd om de intensiteit van zijn eigen pijn te beoordelen en te beschrijven welk niveau op de kaart zijn ervaring het beste beschrijft.

Stap 4: Bespreek het pijnniveau en de bijbehorende strategieën

Bespreek de mate van pijn en de details met de patiënt om inzicht te krijgen in hun ongemak en om passende ondersteuning of behandeling te bieden.

Scoren en interpreteren

Het numerieke schaalsysteem dat wordt gebruikt in onze Pain Level Chart biedt een gestandaardiseerde methode voor het beoordelen van de pijnintensiteit. Dit is nuttig, vooral om te bepalen hoe pijn iemands leven beïnvloedt. Hier is een overzicht van hoe je de scores op een eenvoudige schaal kunt interpreteren via onze Pain Level Chart:

• Geen pijn (Score: 0): Een score van 0 duidt op de afwezigheid van pijn of ongemak. De persoon is volledig op zijn gemak en ervaart geen enkele pijn.
• Zeer lichte pijn (score: 1-2): Scores in dit bereik vertegenwoordigen milde pijnniveaus. Bij een score van 1 is de pijn nauwelijks merkbaar en heeft deze geen invloed op het vermogen om te functioneren. Een score van 2 duidt op licht ongemak dat gemakkelijk kan worden genegeerd tijdens gebruikelijke activiteiten.
• Milde pijn (score: 3-4): Milde pijnscores duiden op de aanwezigheid van ongemak of pijn die voor enige afleiding kan zorgen. Bij een score van 3 wordt de pijn als matig beschouwd, maar heeft deze geen significante invloed op de dagelijkse activiteiten. Een score van 4 duidt op pijn die de dagelijkse activiteiten begint te verstoren, en voor verlichting kunnen vrij verkrijgbare pijnstillers nodig zijn.
• Matige tot ernstige pijn (score: 5-6): Hogere scores in dit bereik duiden op matige tot ernstige pijnniveaus. Een score van 5 duidt op ongemakkelijke pijn die tijdens dagelijkse activiteiten nog steeds met enige moeite kan worden behandeld. Bij een score van 6 heeft de pijn een aanzienlijke invloed op de dagelijkse activiteiten, en vrij verkrijgbare pijnstillers bieden mogelijk niet voldoende verlichting.
• Ernstige pijn (score: 7-8): Een score van 7 duidt op zeer intense pijn die kan leiden tot een onvermogen om zich op taken te concentreren, en het kan zijn dat pijnstillers op recept nodig zijn. Bij een score van 8 wordt de pijn beschreven als ondraaglijk en bijna ondraaglijk, waarbij meestal pijnstillers op recept en medische tussenkomst nodig zijn.
• Ergste pijn (score: 9-10): Scores van 9 of 10 vertegenwoordigen de meest extreme pijnniveaus. Een score van 9 duidt op ondraaglijke pijn die moeilijk te overdenken of over te brengen is en waarvoor onmiddellijke medische hulp nodig is. Bij een score van 10 wordt de pijn beschreven als de ergst denkbare pijn, waarvoor dringende medische zorg en behandeling nodig zijn.

Hoewel pijnniveaugrafieken een gestandaardiseerd raamwerk bieden voor het beoordelen van de pijnintensiteit, moeten artsen en andere zorgverleners rekening houden met verschillende factoren. Deze omvatten de pijngeschiedenis van het individu, de onderliggende medische aandoeningen en de algemene functionele status in hun dagelijks leven.

Wat zijn de verschillende soorten pijn?

Pijn is een complexe en subjectieve ervaring. Dit maakt het moeilijk om effectief te beoordelen en te beheren. Bij het bespreken van pijn is het essentieel om te begrijpen dat er verschillende soorten pijn zijn die mensen kunnen ervaren, van lichte tot extreme pijn.

Het herkennen van de verschillende soorten pijn is cruciaal voor zorgverleners om geschikte beoordelings- en beheersstrategieën te kunnen bieden.

Acute pijn

Acute pijn is een plotselinge en meestal kortstondige vorm van pijn die een waarschuwingssignaal is voor een onderliggend letsel of ziekte. Het kan variëren van mild tot ernstig en is vaak het gevolg van een trauma, een operatie of een acute medische aandoening. Acute pijn verdwijnt zodra de onderliggende oorzaak is aangepakt of het lichaam geneest.

Chronische pijn

In tegenstelling tot acute pijn houdt chronische pijn gedurende een langere periode aan, meestal langer dan drie tot zes maanden. Het kan continu of met tussenpozen zijn en kan doorgaan, zelfs nadat de eerste verwonding of ziekte is genezen. Chronische pijnaandoeningen kunnen moeilijk te behandelen zijn en kunnen verschillende onderliggende mechanismen omvatten, zoals ontstekingen, zenuwbeschadiging of veranderingen in het centrale zenuwstelsel (Treede et al., 2015). Een beoordelingsschaal voor chronische pijn kan helpen bij het beoordelen van chronische pijn en de impact ervan, vooral bij patiënten met chronische pijn.

Nociceptieve pijn

Nociceptieve pijn wordt veroorzaakt door het activeren van gespecialiseerde zenuwuiteinden, nociceptoren genaamd, als reactie op daadwerkelijke of potentiële weefselbeschadiging. Dit soort pijn kan verder worden ingedeeld in somatische of viscerale pijn. Somatische pijn ontstaat door verwondingen aan botten, gewrichten, spieren of huid, terwijl viscerale pijn afkomstig is van inwendige organen (Woolf & Ma, 2007).

Neuropathische pijn

Neuropathische pijn is het gevolg van schade of disfunctie in het somatosensorische zenuwstelsel, dat het perifere en centrale zenuwstelsel omvat. Bij dit soort pijn kunnen verschillende mechanismen betrokken zijn, zoals ectopisch afvuren van beschadigde zenuwen, centrale sensibilisatie of abnormale verwerking van pijnsignalen in de hersenen (Colloca et al., 2017).

Non-verbale pijn

Pijn kan zich ook manifesteren door non-verbale signalen, zoals gezichtsuitdrukkingen, lichaamshoudingen en vocalisaties. Deze non-verbale indicatoren kunnen handig zijn voor het beoordelen van pijn bij personen die moeite hebben met verbaal communiceren, zoals zuigelingen, jonge kinderen of personen met cognitieve stoornissen. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg kunnen deze non-verbale pijnschaal gebruiken om te meten en te documenteren hoeveel pijn een patiënt ervaart.

Referenties

Colloca, L., Ludman, T., Bouhassira, D., Baron, R., Dickenson, A.H., Yarnitsky, D., Freeman, R., Truini, A., Attal, N., Finnerup, N.B., Eccleston, C., Kalso, E., Bennett, D.L., Dworkin, R.H., & Raja, S.N. (2017). Neuropathische pijn. Nature Reviews Disease Primers3, 17002. https://doi.org/10.1038/nrdp.2017.2

Hjermstad, M.J., Fayers, P.M., Haugen, D.F., Caraceni, A., Hanks, G.W., Loge, J.H., Fainsinger, R., Aass, N., Kaasa, S., & European Palliative Care Research Collaborative (EPCRC) (2011). Studies waarin numerieke beoordelingsschalen, verbale beoordelingsschalen en visueel analoge schalen worden vergeleken voor de beoordeling van de pijnintensiteit bij volwassenen: een systematisch literatuuronderzoek. Tijdschrift voor pijn- en symptoombeheer41(6), 1073—1093. https://doi.org/10.1016/j.jpainsymman.2010.08.016

Melzack R. (1975). De McGill Pain Questionnaire: belangrijke eigenschappen en scoremethoden. Pijn, 1(3), 277—299. https://doi.org/10.1016/0304-3959(75)90044-5

Treede, R.D., Rief, W., Barke, A., Aziz, Q., Bennett, M.I., Benoliel, R., Cohen, M., Evers, S., Finnerup, N.B., First, M.B., Giamberardino, MA, Kaasa, S., Kosek, E., Lavand'homme, P., Nicholas, M., Perrot, S., Scholz, J. Schug, S., Smith, B.H., Svensson, P.,... Wang, S.J. (2015). Een classificatie van chronische pijn voor ICD-11. Pijn, 156(6), 1003—1007. https://doi.org/10.1097/j.pain.0000000000000160

Polomano, R.C., Galloway, K.T., Kent, M.L., Brandon-Edwards, H., Kwon, K.N., Morales, C., & Buckenmaier, C., 3e (2016). Psychometrische tests van de Defense and Veterans Pain Rating Scale (DVPRS): een nieuwe pijnschaal voor de militaire bevolking. Pijngeneeskunde, 17(8), 1505—1519. https://doi.org/10.1093/pm/pnw105

Woolf, C.J., & Ma, Q. (2007). Nociceptoren-schadelijke stimulusdetectoren. Neuron, 55(3), 353—364. https://doi.org/10.1016/j.neuron.2007.07.016