Diagnostiekaart voor enkelletsel

Soorten enkelblessures

Het begrijpen van de verschillende soorten enkelblessures is cruciaal voor een snelle diagnose en passende behandeling. Hier is een lijst van de verschillende classificaties:

Verstuikingen

Een enkelverstuiking treedt op wanneer de ligamenten, de taaie weefselbanden die de botten in het gewricht verbinden, buiten hun normale bewegingsbereik worden uitgerekt. De drie graden van verstuikingen zijn: graad 1 (mild), graad 2 (matig) en graad 3 (ernstig).

Breuken

Enkelfracturen verwijzen naar breuken in een of meer botten waaruit het enkelgewricht bestaat, waaronder het scheenbeen, de fibula en de talus. Een gebroken bot in de enkel, een hielbotbreuk of een enkelfractuur kan optreden als gevolg van plotseling trauma, zoals een val of verdraaiing, of als gevolg van herhaalde stress na verloop van tijd.

Peesblessures

Pezen zijn taaie, vezelige weefsels die spieren met botten verbinden en de gewrichten helpen stabiliseren. Enkelpeesblessures kunnen verschillende aandoeningen omvatten, waaronder tendinitis, tendinose, peesruptuur en subluxatie.

Wat is een diagnosetabel voor enkelblessures?

Een diagnosetabel voor enkelblessures is een gestructureerd raamwerk voor beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg om verschillende enkelgerelateerde aandoeningen efficiënt te beoordelen en te diagnosticeren. Het beschrijft de opeenvolgende stappen, te beginnen met de initiële evaluatie van de patiënt en vervolgens via lichamelijk onderzoek en diagnostische beeldvorming.

De grafiek helpt clinici bij het systematisch uitsluiten van differentiële diagnoses en het identificeren van het specifieke letsel of de pathologie die de enkel aantast. Door het voorgeschreven traject te volgen, kunnen zorgverleners het diagnoseproces stroomlijnen, zorgen voor een uitgebreide evaluatie en tijdige interventie faciliteren voor optimale patiëntresultaten.

Symptomen en oorzaken van enkelblessures

Het identificeren van de symptomen van een enkelblessure is cruciaal voor een snelle diagnose en passende behandeling. Of het nu wordt veroorzaakt door plotseling trauma of overmatig gebruik, enkelblessures kunnen zich op verschillende manieren manifesteren, elk met zijn eigen ongemakken. Enkele veel voorkomende symptomen van enkelblessures zijn pijn, zwelling, blauwe plekken, beperkt bewegingsbereik, gevoeligheid, instabiliteit, moeite met het dragen van gewicht en crepitus.

Al deze symptomen en enkelblessures kunnen in het algemeen optreden als gevolg van verschillende factoren, variërend van deelname tot individuele anatomische kenmerken. Het kennen van deze risicofactoren en oorzaken is essentieel voor blessurepreventie en effectieve behandeling. Voorbeelden van de factoren zijn onder meer sporten waarbij dynamische bewegingen betrokken zijn, eerdere enkelblessures, anatomische factoren of afwijkingen, plotselinge bewegingen en trauma, en het ouder worden.

Houd er echter rekening mee dat enkelpijn niet noodzakelijk wordt veroorzaakt door een blessure aan het gebied alleen. Het kan eerder worden veroorzaakt door aandoeningen zoals turfteen, botsing van de voorste enkel en fasciitis plantaris, waarbij de enkelpijn gepaard gaat met aanhoudende voetpijn, waardoor dit zowel een probleem is van voet- als enkelpijn.

Hoe beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg enkelblessures beoordelen en diagnosticeren

Het beoordelen en diagnosticeren van enkelblessures vereist een methodische benadering van klinisch onderzoek om een nauwkeurige evaluatie en passende behandeling te garanderen. Een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg, met name een voet- en enkelspecialist, volgt een algemeen systematisch proces dat verschillende stappen omvat:

Stap 1: Eerste beoordeling

Een eerste beoordeling begint met een primaire enquête waarbij gebruik wordt gemaakt van de 'ABCDE'-principes van reanimatie en traumazorg. De zorgverlener zorgt ervoor dat de luchtwegen, ademhaling, bloedsomloop, invaliditeit en blootstelling van de patiënt dienovereenkomstig worden beoordeeld en beheerd.

Daarna zal de zorgverlener op zoek gaan naar duidelijke misvormingen, open wonden of tekenen van ernstig trauma, en vervolgens de neurovasculaire status van de aangedane enkel beoordelen, waarbij wordt gecontroleerd op pulsen, gevoel en motorische functie.

Stap 2: Geschiedenis nemen

De zorgverlener zal dan informeren naar het mechanisme van de verwonding, inclusief eventuele verdraaiingen, stoten of plotselinge bewegingen die zich hebben voorgedaan. Ze zullen ook vragen stellen over het begin en de duur van de symptomen, waaronder ervaring met lichte of ernstige pijn, zwelling en moeite met het dragen van gewicht. Ten slotte moeten ze een uitgebreide medische geschiedenis verkrijgen, inclusief eventuele eerdere enkelblessures, chronische aandoeningen of relevante medicijnen.

Stap 3: Lichamelijk onderzoek

Na het verzamelen van informatie over de blessure zal de zorgverlener de geblesseerde enkel grondig onderzoeken. Een lichamelijk onderzoek omvat doorgaans het volgende:

• Beoordeling van tekenen van zwelling, blauwe plekken, roodheid of misvorming
• Palpatie van het enkelgewricht en de omliggende structuren om gevoelige gebieden te identificeren en de plaats van de verwonding te lokaliseren.
• Evaluatie van het bewegingsbereik van de enkel, waaronder dorsaalflexie, plantairflexie, inversie en eversie.

Tijdens deze stap kan de arts ook specifieke tests uitvoeren om de stabiliteit en integriteit van de ligamenten te beoordelen, de spierkracht en -functie te testen door middel van weerstand biedende bewegingen en handmatige spiertestenen vergelijk de bevindingen met de niet-beschadigde enkel om asymmetrie en afwijkingen op te sporen. Daarnaast zullen ook eventuele tekenen van instabiliteit worden opgemerkt.

Stap 4: Beeldvormingstests

Om de diagnose te bevestigen en de omvang van het letsel te beoordelen, kan de zorgverlener overwegen om beeldvormende tests te bestellen. Twee voorbeelden van dergelijke beeldvormende tests zijn:

• Röntgenfoto's die vaak worden gebruikt om fracturen, dislocaties of botafwijkingen te beoordelen.
• Magnetic Resonance Imaging (MRI) scant voor meer gedetailleerde beelden van zachte weefsels, waaronder ligamenten, pezen en kraakbeen.

Hoe worden enkelblessures behandeld?

Enkelblessures kunnen de mobiliteit en kwaliteit van leven aanzienlijk beïnvloeden, maar een tijdige en passende behandeling kan het herstel vergemakkelijken en complicaties op de lange termijn voorkomen. Hier zijn voorbeelden van verschillende manieren om enkelblessures effectief te behandelen:

• Rust en immobilisatie: Dit omvat het gebruik van krukken of een loophulpmiddel om het gewicht van de aangedane enkel te verminderen en de enkel te immobiliseren. Het kan ook een ondersteunende beugel of gipsverband gebruiken om het gewricht te stabiliseren. Over het algemeen wordt de patiënt ook aangemoedigd om gewichtdragende activiteiten te vermijden om verdere schade aan de geblesseerde hoek te voorkomen.
• IJstherapie: IJs helpt pijn te verlichten en zwelling te verminderen door de bloedvaten te vernauwen en ontstekingen te minimaliseren.
• Compressie: Om de zwelling te verminderen, wordt de patiënt gevraagd de enkel te omwikkelen met een elastisch verband dat zorgt voor een zachte compressie.
• Verhoging: De patiënt zal de enkel optillen om de zwelling te verminderen en de vochtafvoer uit het getroffen gebied te bevorderen.
• Pijnbestrijding: Pijnstillers zonder recept, zoals ibuprofen (Advil), paracetamol (Tylenol) of andere voorgeschreven medicijnen, kunnen pijn en ontsteking helpen verlichten.
• Fysiotherapie: Door deel te nemen aan een uitgebreid fysiotherapieprogramma kan het bewegingsbereik, de kracht en de stabiliteit van een enkel worden hersteld.
• Chirurgische ingreep: In geval van ernstig enkelletsel kan een chirurgische ingreep nodig zijn om de botten opnieuw uit te lijnen en te stabiliseren voor een goede genezing, het verlichten van pijn en het herstellen van de functie

Houd er rekening mee dat voor specifieke verwondingen, zoals een hoge enkelverstuiking of stressfractuur, een combinatie van behandelingen nodig kan zijn.