Homeopathische doseringstabel

Wat is homeopathie?

Homeopathie werd aan het einde van de 18e eeuw opgericht door de Duitse arts Samuel Hahnemann. Met zijn unieke benadering van diagnose, behandeling en dosering is het sindsdien wereldwijd populair geworden als complementair en alternatief geneesmiddel (CAM).

In zijn artikel in het British Journal of Clinical Pharmacology legt Ernst (2002) uit dat homeopathie gebaseerd is op twee principes. Het eerste principe staat bekend als „like cure like”. Dit concept suggereert dat patiënten met specifieke tekenen en symptomen verlichting kunnen vinden door middel van een homeopathisch middel dat vergelijkbare effecten heeft wanneer het aan gezonde personen wordt gegeven. Het tweede principe stelt dat homeopathische geneesmiddelen hun biologische activiteit behouden, zelfs na aanzienlijke verdunning en succussie, en dat ze effectief blijven, zelfs wanneer ze worden verdund tot boven het aantal van Avogadro.

Homeopathie is van mening dat een lagere potentie van medicatie effectiever kan zijn (National Center for Complementary and Integrative Health, 2018) dan een hogere potentie voor een effectievere genezingsreactie. Een middel met een gemiddelde of lage potentie kan bijvoorbeeld vaak effectiever zijn dan geneesmiddelen met een hogere potentie, afhankelijk van de specifieke symptomen en behoeften van het individu.

De effectiviteit van homeopathie is een veelbesproken onderwerp binnen de medische gemeenschap. Grams (2019) stelt dat homeopathie de wetenschappelijke methode ondermijnt en de verontrustende opkomst van post-wetenschappelijke en post-waarheidsattitudes aanwakkert, die geleidelijk het vertrouwen in wetenschappelijke instellingen en de integriteit van de wetenschap zelf ondermijnen. Evenzo stelt Ernst (2002) dat homeopathie niet kan worden beschouwd als een op bewijzen gebaseerde therapie vanwege de onwaarschijnlijke theorieën en het ontbreken van rigoureuze klinische onderzoeken om haar beweringen te onderbouwen.

Ondanks de controverses rond homeopathie, blijft het een populaire keuze voor veel mensen die op zoek zijn naar alternatieve of aanvullende behandelingsopties. Sommige mensen geloven dat een professionele homeopaat of homeopathische arts een zachtere en natuurlijkere benadering van genezing biedt zonder de ernstige bijwerkingen die vaak gepaard gaan met conventionele geneeskunde.

Wat is een homeopathische doseringstabel?

Een homeopathische doseringstabel is een waardevolle referentie voor artsen en patiënten om de juiste dosering en homeopathische potentie van homeopathische geneesmiddelen te bepalen. Deze grafiek categoriseert homeopathische verdunningen met behulp van drie schalen:

• Decimale schaal (X of D): Deze schaal verwijst naar het aantal keren dat de oorspronkelijke stof is verdund en met succes is gemengd (krachtig geschud). Een potentie van 6X betekent bijvoorbeeld dat de oorspronkelijke stof zes keer werd verdund tijdens het homeopathische preparaat.
• Centesimale schaal (C): Net als de decimale schaal geeft deze potentieschaal het aantal verdunningen en succussies aan, maar met een significantere verhouding. Een potentie van 30C van een homeopathisch middel zou er bijvoorbeeld op wijzen dat de oorspronkelijke stof dertig keer achter elkaar werd verdund en gevolgd.
• Quintamillesimale schaal (Q of LM): De LM-potentieschaal is een variant van de Centesimal-schaal. Het omvat verdunning en succusbehandeling met een verhouding van 1:50.000. Deze schaal is meestal zachter en geschikter voor gevoelige personen.

De homeopathische doseringstabel bevat ook de mogelijke dosering van een homeopathische behandeling op basis van verdunning en potentie en de voorgestelde frequentie van toediening voor homeopathische preparaten. Het is een cruciaal hulpmiddel dat als referentie kan worden gebruikt voor homeopathische preparaten.

Houd er echter rekening mee dat de Food and Drug Administration (FDA) het gebruik van homeopathische middelen niet reguleert en dat er geen gestandaardiseerde doseringsrichtlijnen zijn (Center for Drug Evaluation and Research, 2019). Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg moeten patiënten waarschuwen voor zelfbehandeling met homeopathische middelen en het opstellen van hun eigen doseringsplannen.

Hoe werkt ons sjabloon voor homeopathische doseringstabellen?

Carepatron heeft een sjabloon voor homeopathische doseringsgidsen gemaakt dat kan worden gebruikt als referentie voor de potentieniveaus en mogelijke doseringen van geneesmiddelen op basis van de X-, C- en LM-schalen.

Stap 1: De grafiek downloaden

Klik op „Sjabloon gebruiken” om toegang te krijgen tot de sjabloon via de Carepatron-app. U kunt ook op „Download” klikken om een pdf-versie van het sjabloon voor homeopathische doseringstabellen te krijgen.

Stap 2: Bekijk de informatie

Lees de homeopathische potentiekaart door om vertrouwd te raken met de verschillende schalen en de bijbehorende verdunningen voor homeopathische doseringsrichtlijnen. Let op de mogelijke dosering en frequentie van toediening voor elk potentieniveau.

Stap 3: Gebruik als referentie

Deze dosistabel voor homeopathie is bedoeld als referentie-instrument om te helpen bij het selecteren en toedienen van homeopathische geneesmiddelen. We raden echter af om een doseringsplan op te stellen dat uitsluitend op basis van deze tabel is gebaseerd.

Stap 4: Opslaan en delen

U kunt de doseringstabel voor homeopathische geneesmiddelen opslaan en afdrukken ter referentie of deze delen met collega's die het mogelijk nuttig vinden. Zorg ervoor dat u hen vertelt dat de tabel niet mag worden gebruikt als een op zichzelf staande gids voor homeopathische dosering.

Voorbeelden van homeopathische middelen

Er is een breed scala aan geneesmiddelen beschikbaar, waarvan wordt beweerd dat ze gericht zijn op specifieke aandoeningen met verschillende indicaties en toepassingen. Hier zijn enkele van de meest voorkomende homeopathische middelen en hun toepassingen:

• Arnica montana: Dit middel is een hoeksteen in de homeopathische geneeskunde, bekend voor de behandeling van lichamelijk trauma, blauwe plekken en spierpijn. Het wordt als bijzonder nuttig beschouwd na een operatie, tandartswerk of elk letsel dat tot shock en trauma leidt. Arnica bevordert een snellere genezing door zwelling en pijn te verminderen, waardoor het een onmisbaar middel is in homeopathische EHBO-koffers.
• Belladonna: Belladonna staat bekend om zijn snelle werking bij acute aandoeningen en zou het meest effectief zijn bij de behandeling van plotselinge, intense symptomen zoals hoge koorts, roodheid, kloppende pijn en ontsteking. Het is met name nuttig bij acute infecties waarbij de persoon een hete, rode huid, een rood gezicht en verwijde pupillen kan krijgen.
• Nux zegt: Dit middel wordt vaak gebruikt voor problemen die het gevolg zijn van excessen in levensstijl, zoals te veel eten, overmatig cafeïne- of alcoholgebruik en gebrek aan slaap. Het is bekend dat het spijsverteringsstoornissen aanpakt, waaronder brandend maagzuur, misselijkheid, een opgeblazen gevoel en constipatie, en verlichting biedt aan mensen die zich prikkelbaar, koud en over het algemeen te veel toegeeflijk voelen.
• Calendula afficinalis: Calendula wordt gebruikt vanwege zijn opmerkelijke genezende eigenschappen en wordt uitwendig aangebracht als crème, zalf of spray om snijwonden, schaafwonden en kleine brandwonden te verzachten en te genezen.
• Pulsatilla: Deze remedie is geschikt voor zachte, emotionele personen die zich beter voelen in de frisse lucht. Het wordt vaak gebruikt bij verkoudheid met dikke, gele afscheiding, spataderen en menstruatiestoornissen.
• Dus toxicodendron: Rhus Tox is ideaal voor gewrichts- en spierpijn die verbetert bij beweging en is een remedie bij uitstek voor aandoeningen zoals artritis, rugpijn en verstuikingen. Het is vooral nuttig wanneer de pijn erger is bij de eerste beweging, maar afneemt bij voortdurende beweging.
• Silicea (siliciumdioxide): Silicea is een krachtig middel om splinters of vreemde voorwerpen uit de huid te duwen. Het wordt ook gebruikt om zwakke, broze nagels en haar te versterken en voor de behandeling van aandoeningen waarbij sprake is van pusvorming, zoals abcessen of infecties.

Nogmaals, individuen moeten een zorgverlener raadplegen voordat ze homeopathische middelen proberen, vooral als ze zwanger zijn of andere medicijnen gebruiken. Homeopathische geneesmiddelen kunnen worden gebruikt bij traditionele medische behandelingen, maar patiënten moeten alle behandelingen die ze ondergaan bekendmaken om ervoor te zorgen dat er geen interacties of bijwerkingen zijn.

Zijn homeopathische geneesmiddelen effectief?

Zoals gezegd is de effectiviteit van homeopathische middelen al lang gedebatteerd, maar talrijke anekdotische rapporten suggereren dat veel mensen positieve resultaten hebben gevonden bij het gebruik ervan. Een mogelijke verklaring voor dit fenomeen is de kracht van suggestie en geloof; net als bij andere vormen van alternatieve geneeskunde kunnen de manier van denken en vertrouwen in een geneesmiddel van grote invloed zijn op hun ervaring.

Lobera en Rogero-García (2020) benadrukken dat de wetenschappelijke presentatie van alternatieve therapieën, waaronder homeopathie, door middel van voorschrift, communicatie en marketing, een cruciale rol speelt bij het vormgeven van het vertrouwen van het publiek. Samen illustreren deze factoren de complexe dynamiek die betrokken is bij de perceptie en effectiviteit van homeopathische behandelingen.

Ernst's (2002) systematische review van systematische reviews over homeopathie onthult echter onvoldoende bewijs om te beweren dat een specifiek homeopathisch middel klinisch significante effecten heeft die verschillen van placebo of beter presteren dan andere controleinterventies voor welke medische aandoening dan ook.

Omgekeerd beweren sommige deskundigen dat er echte fysiologische reacties kunnen zijn op homeopathische geneesmiddelen. Het verdunningsproces dat wordt gebruikt bij het maken van deze geneesmiddelen kan bepaalde biochemische routes in het lichaam activeren, wat kan leiden tot immuunreacties of andere genezingsmechanismen.

Bell en Koithan (2012) stellen een nanodeeltjesmodel voor homeopathie voor, wat suggereert dat dit alternatieve geneesmiddel wetenschappelijk aannemelijk is en wordt ondersteund door substantieel empirisch onderzoek. Uit hun onderzoek blijkt dat homeopathische geneesmiddelen hun biologische effecten voornamelijk in de vorm van nanostructuren uitoefenen, wat betekent dat de kleine deeltjes in deze middelen een interactie kunnen aangaan met de cellen en weefsels van het lichaam, wat resulteert in een fysiologische reactie.

Dit idee werd verder ondersteund door een studie van Van Wijk & Wiegant (2015) die onderzocht hoe homeopathische geneesmiddelen het menselijk lichaam beïnvloeden, met name door hun invloed op de elektrische geleidbaarheid van de huid. In hun onderzoek brachten ze een gezonde patiënt over naar een zieke toestand met behulp van een lage dosis toxine voordat ze werden blootgesteld aan een homeopathisch middel of een placebo. Gegevens uit zowel open (229 punten) als blinde onderzoeken (750 punten) hebben aangetoond dat homeopathische middelen inderdaad de geleidbaarheid kunnen beïnvloeden. De resultaten lieten een identificatienauwkeurigheid zien van 85% in open onderzoeken, vergeleken met 65% in blinde onderzoeken, met significante geleidbaarheidsverschillen tussen homeopathische en placebogeneesmiddelen in beide soorten onderzoeken. Dit suggereert dat de spierspanning van de tester van invloed kan zijn op de keuze van de remedie, wat er verder op wijst dat homeopathie een tastbare invloed kan hebben op de elektrische geleidbaarheid van het lichaam en, in het verlengde daarvan, op de fysiologische effecten ervan.

Desalniettemin moeten zowel beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg als patiënten voorzichtig zijn wanneer ze homeopathie als alternatieve behandeling overwegen. Hoewel het mogelijk fysiologische effecten kan hebben, roept het gebrek aan wetenschappelijk bewijs en de geloofwaardigheid van de principes bezorgdheid op over de veiligheid en werkzaamheid ervan.

Referenties

Bell, I.R., & Koithan, M. (2012). Een model voor homeopathische geneeskundige effecten: laaggedoseerde nanodeeltjes, allostatische kruisaanpassing en tijdsafhankelijke sensibilisatie in een complex adaptief systeem. BMC Complementaire en alternatieve geneeskunde, 12(1). https://doi.org/10.1186/1472-6882-12-191

Centrum voor geneesmiddelenevaluatie en -onderzoek. (2019). Homeopathische producten. Amerikaanse Food and Drug Administration. https://www.fda.gov/drugs/information-drug-class/homeopathic-products

Ernst, E. (2002). Een systematische review van systematische reviews van homeopathie. Brits tijdschrift voor klinische farmacologie, 54(6), 577—582. https://doi.org/10.1046/j.1365-2125.2002.01699.x

Grams, N. (2019). Homeopathie — Waar is de wetenschap? EMBO rapporten, 20(3). https://doi.org/10.15252/embr.201947761

Lobera, J., & Rogero-García, J. (2020). Wetenschappelijke uitstraling en homeopathie. Determinanten van vertrouwen in complementaire en alternatieve geneeswijzen. Communicatie over de gezondheid, 36(10), 1278—1285. https://doi.org/10.1080/10410236.2020.1750764

Nationaal centrum voor aanvullende en integratieve gezondheid. (2018, juli). homeopathie.

van Wijk, R., & Wiegant, F.A.C. (2015). Fysiologische effecten van homeopathische geneesmiddelen in gesloten flacons — een kritische evaluatie. homeopathie, 104(4), 292—294. https://doi.org/10.1016/j.homp.2015.06.001