Essentiële gids voor geestelijke gezondheid in het leger

Inzicht in geestelijke gezondheid in het leger

Militaire dienst creëert een aparte context voor geestelijke gezondheidszorg die anders is dan elk ander beroep. Servicemedewerkers werken in omgevingen die zijn ontworpen voor extreme situaties. Ze worden naar conflictgebieden gestuurd, zijn getuige van traumatische gebeurtenissen, blijven voortdurend waakzaam en navigeren door veelvuldige overgangen tussen enorm verschillende werelden. Deze ervaringen kunnen opmerkelijke veerkracht ontwikkelen en toch unieke uitdagingen op het gebied van de geestelijke gezondheid met zich meebrengen die gespecialiseerde zorg en begrip vereisen.

Volgens onderzoek is ongeveer 14% tot 16% van de Amerikaanse militairen die naar Afghanistan en Irak zijn uitgezonden, getroffen door een posttraumatische stressstoornis (PTSS) of depressie (Moore et al., 2023). Daar komt nog bij dat, zelfs nu geestesziekten miljoenen mensen treffen en steeds meer erkend worden, militairen met ontwrichtend leiderschap nog steeds minder geneigd zijn om geestelijke gezondheidszorg te zoeken (McGuffin et al., 2021).

Voor zorgverleners in de geestelijke gezondheidszorg die met deze populatie werken, is het essentieel om de verschillende context van militaire geestelijke gezondheid te erkennen. De psychologische impact van militaire dienst reikt verder dan diagnose en behandeling en omvat identiteit, cohesie van eenheden, gereedheid voor missies en de overgang tussen militaire en civiele rollen. Effectieve geestelijke gezondheidszorg vereist inzicht in zowel het institutionele kader van militaire gezondheidszorg als de ervaring van militairen die omgaan met geestelijke gezondheidsproblemen binnen een cultuur die traditioneel stoïcisme en zelfredzaamheid waardeert.

Tekenen en symptomen van psychische problemen in het leger

Militairen worden geconfronteerd met unieke stressfactoren die zich op verschillende manieren kunnen manifesteren in vergelijking met de burgerbevolking. Het vroegtijdig herkennen van deze presentaties kan leiden tot meer tijdige interventies en betere resultaten:

• Slaapstoornissen: Aanhoudende slapeloosheid, nachtmerries of hypersomnie die het functioneren verstoort. Gevechtsveteranen kunnen tijdens de slaap tactische hypervigilantie ervaren of weerstand bieden aan slaap als gevolg van nachtmerries die verband houden met inzetervaringen.
• Prikkelbaarheid: Onkarakteristieke woede, opvliegendheid of onevenredige reacties op lichte stressoren. Vaak is het een van de eerste merkbare symptomen, vooral bij servicemedewerkers die eerder blijk gaven van gecontroleerde emoties.
• Intrekking: Isolatie van de activiteiten van de eenheid, het weigeren van sociale uitnodigingen of verminderde communicatie met familie. Het kan verkeerd worden geïnterpreteerd als simpelweg „op jezelf blijven” in een militaire cultuur waar onafhankelijkheid wordt gewaardeerd.
• Veranderingen in de prestaties: Verminderde aandacht voor detail, gemiste deadlines of verminderde fysieke conditie. Vaak belangrijk omdat veel servicemedewerkers ondanks psychische problemen hoge prestatienormen handhaven.
• Hypervigilantie: Overmatige alertheid, schrikreacties of veiligheidscontrolegedrag dat buiten de implementatiecontext blijft bestaan. Dit kan lijken op „tactisch bewustzijn”, maar reikt verder dan geschikte situaties.

Vroegtijdige identificatie van deze symptomen kan de interventie vergemakkelijken voordat de symptomen overgaan in ernstigere aandoeningen, zoals een posttraumatische stressstoornis of een functiestoornis.

Risicofactoren en triggers voor psychische stoornissen

Het begrijpen van de specifieke risicofactoren en triggers voor psychische stoornissen bij militairen is cruciaal voor preventie, vroegtijdige interventie en effectieve behandelplanning. Dit kan het volgende omvatten:

Pre-militaire risicofactoren

Individuele kenmerken en ervaringen vóór de militaire dienst kunnen van invloed zijn op de kwetsbaarheid voor geestelijke gezondheidsproblemen. Een geschiedenis van ongunstige ervaringen uit de kindertijd (ACE's) is consequent in verband gebracht met een verhoogd risico op psychische stoornissen tijdens en na de militaire dienst.

Factoren die verband houden met de strijd

Blootstelling aan gevechten is een van de belangrijkste risicofactoren voor psychische stoornissen bij militaire populaties. De intensiteit, duur en aard van gevechtservaringen kunnen het risico in een dosis-responsrelatie beïnvloeden.

Stressfactoren die verband houden met de implementatie

Naast directe bestrijding kunnen tal van aspecten van de inzet bijdragen aan het risico op psychische aandoeningen. Een langere implementatieduur, meerdere implementaties met onvoldoende hersteltijd, onvoorspelbare implementatieschema's en implementatie in gebieden met een hoge bedreiging kunnen gepaard gaan met psychische problemen.

Overgangsuitdagingen

De overgang van het militaire naar het burgerleven betekent voor veel militairen een periode van verhoogde kwetsbaarheid. Verlies van militaire identiteit, structuur, doel en kameraadschap kan zelfs jaren na het verlaten van de dienst tot psychische problemen leiden.

Militairen helpen bij het behandelen en beheren van hun geestelijke gezondheid

Effectieve behandeling en behandeling van psychische aandoeningen onder militairen vereist een veelzijdige aanpak die de unieke aspecten van het militaire leven aanpakt en waarbij gebruik wordt gemaakt van op bewijzen gebaseerde interventies. De volgende benaderingen en middelen kunnen helpen bij het ondersteunen van de geestelijke gezondheidsbehoeften van personeel in actieve dienst, veteranen en hun families.

Uitgebreide beoordeling en gepersonaliseerde behandelplanning

Een nauwkeurige beoordeling waarbij rekening wordt gehouden met militaire specifieke factoren is essentieel voor een effectieve behandeling. Het ervaren van een psychische aandoening in de militaire context omvat bijvoorbeeld vaak symptomen die worden gevormd door training en cultuur, zoals hypervigilantie die optreedt als tactisch bewustzijn of emotionele verdoving die als operationele focus wordt beschouwd. De beoordeling moet screening omvatten op gelijktijdig voorkomende aandoeningen, met name traumatisch hersenletsel (TBI) en andere gerelateerde aandoeningen.

Interventies aangepast voor militaire bevolkingsgroepen

Verschillende op bewijzen gebaseerde behandelingen zijn specifiek aangepast voor militaire populaties met veelbelovende resultaten. Voor ernstige depressies kan een combinatie van medicatie en cognitieve gedragstherapie, afgestemd op militaire contexten, effectief zijn. Het is ook belangrijk dat organisaties zoals de Defense Health Agency (DHA) en het Department of Veterans Affairs (VA) een voortrekkersrol spelen bij het erkennen van deze kwesties en het verstrekken van militaire middelen voor geestelijke gezondheidszorg die ze nodig hebben.

Crisisinterventie en zelfmoordpreventie

Alomvattende zelfmoordpreventie vereist benaderingen op meerdere niveaus die gericht zijn op individuele, eenheids- en systeemfactoren. Het zelfmoordpreventieprogramma van de VA omvat universele screening, interventies voor veiligheidsplanning, veiligheidsadvies voor dodelijke middelen en verbeterde nazorg voor personen met een hoog risico. De Veterans Crisis Line biedt ook directe toegang tot getrainde crisisadviseurs met militaire culturele competentie.

Holistische benaderingen van welzijn

Alomvattende benaderingen van militaire geestelijke gezondheid erkennen steeds meer het belang van het bevorderen van het algemeen welzijn in plaats van alleen het behandelen van aandoeningen. Programma's die fysieke fitheid, voeding, slaaphygiëne, mindfulness-oefeningen en spiritueel welzijn integreren, zijn veelbelovend gebleken in de context van preventie en herstel.

Conclusie

De militaire geestelijke gezondheid bevindt zich op een complex kruispunt waar institutionele structuren, culturele invloeden en individuele ervaringen samenkomen. Dit creëert uitdagingen die een doordachte en op maat gemaakte aanpak vereisen. Hoewel we aanzienlijke vooruitgang hebben geboekt bij het identificeren van risicofactoren en het ontwikkelen van effectieve interventies, zijn er nog steeds uitdagingen. Het aanhoudende stigma rond geestelijke gezondheidszorg, de praktische moeilijkheden om de behandeling tijdens de uitzending te handhaven en de ingewikkelde relatie tussen lichamelijk en psychisch letsel vereisen allemaal de voortdurende behoefte aan innovatie op dit gebied.

Om zinvolle verbeteringen in de geestelijke gezondheid van het leger te bewerkstelligen, is toewijding op elk niveau vereist, van zorgverleners die echte culturele competenties ontwikkelen tot leiderschap dat uitgebreide zorgsystemen implementeert. Dit werk is belangrijker dan individueel herstel: het versterkt gezinnen, verbetert de cohesie van eenheden, bouwt gezondere veteranengemeenschappen op en draagt uiteindelijk bij aan onze nationale veiligheidsprioriteiten.

Referenties

McGuffin, J.J., Riggs, S.A., Raiche, E.M., & Romero, D.H. (2021). Hulpzoekend gedrag van militairen en veteranen: rol van stigmatisering en leiderschap op het gebied van geestelijke gezondheid. Militaire psychologie, 33(5), 332-340. https://doi.org/10.1080/08995605.2021.1962181

Moore, M.J., Shawler, E., Jordan, C.H., & Jackson, C.A. (2023). Geestelijke gezondheidsproblemen bij veteranen en militairen. Uitgeverij StatPearls. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34283458/