Glazen kinderen identificeren en ondersteunen

Wat is het glaskindsyndroom?

De term „glaskindsyndroom” verwijst naar kinderen die opgroeien met een broer of zus met speciale behoeften, een kind met hoge behoeften of een broer of zus met een chronische ziekte. Van deze genegeerde broers en zussen wordt vaak verwacht dat ze vanaf jonge leeftijd probleemloos, volwassen en zelfvoorzienend zijn. Tegelijkertijd houden hun ouders zich bezig met de medische aandoening of ontwikkelingsstoornis van hun broer of zus met speciale behoeften. De term „glazen kinderen” betekent niet dat ze kwetsbaar zijn; in plaats daarvan benadrukt het feit dat hun familieleden hen vaak „" doorzien "” zien, waarbij hun behoeften onbewust over het hoofd worden gezien.”

Oorzaken van het Glass Child-syndroom

Het Glass Child-syndroom komt voort uit verschillende gezinsdynamieken, meestal beïnvloed door:

• Onbalans in de aandacht van ouders: Ouders kunnen prioriteit geven aan het kind met speciale behoeften, waarbij ze onbedoeld de gezonde broer of zus aan het werk laten.
• Rollen als conciërge: Veel glaskinderen nemen de rol van verzorger op zich voor hun broers en zussen met een chronische ziekte, waardoor ze zich over het hoofd gezien voelen.
• Emotionele onderdrukking: Deze jonge mensen kunnen hun kinderbehoeften onderdrukken, omdat ze geloven dat ze de last van het gezin niet moeten vergroten.
• Psychologische gevolgen van chronische aandoeningen: Opgroeien naast een chronisch ziek kind of een kind met hoge behoeften kan leiden tot negatieve gevoelens zoals wrok, schuldgevoel en angst.

Manifestatie en symptomen van het glaskindsyndroom

Dit zijn de typische tekenen en manifestaties die bij glazen kinderen worden gezien:

Emotionele onderdrukking

Hoewel deze als oorzaak wordt gezien, kan het ook een symptoom zijn van het glaskindsyndroom. In het begin verbergen glazen kinderen vaak hun gevoelens omdat ze denken dat hun behoeften minder essentieel zijn dan die van hun andere broers en zussen. Dit leidt meestal tot problemen bij het uiten van emoties en het zoeken naar geestelijke gezondheidszorg wanneer dat nodig is.

Je over het hoofd gezien

Veel glaskinderen voelen zich verwaarloosd omdat de aandacht van hun ouders vooral gericht is op het kind met speciale behoeften. Als gevolg hiervan kunnen ze zich onzichtbaar voelen in hun gezinsdynamiek en vermijden ze om hulp te vragen.

Overontwikkeld verantwoordelijkheidsgevoel

Veel broers en zussen van een kind met hoge behoeften nemen de verantwoordelijkheden van de verzorger op zich en helpen met huishoudelijk werk of andere taken die verder gaan dan wat ze voor hun leeftijd zouden verwachten. Sommige volwassen broers en zussen zetten dit patroon voort en voelen zich zelfs op volwassen leeftijd verplicht om voor hun chronisch zieke broer of zus te zorgen.

Mensvriendelijk gedrag

Omdat van hen wordt verwacht dat ze probleemloos zijn, ontwikkelen veel glaskinderen de gewoonte om de behoeften van andere kinderen en familieleden voorrang te geven boven die van henzelf. Ze kunnen zich onder druk gezet voelen om de „brave meid” of „brave jongen” te zijn om hun ouders niet nog meer stress te bezorgen.

Schuldgevoel en zelfbeschuldiging

Gezonde kinderen voelen zich schuldig omdat ze negatieve gevoelens ervaren, zoals wrok of frustratie jegens hun broer of zus met speciale behoeften. Ze denken misschien dat hun worstelingen onbeduidend zijn vergeleken met de medische toestand van het behoeftige kind, wat leidt tot zelfbeschuldiging en emotioneel leed.

Moeilijkheden in relaties tussen broers en zussen

Relaties tussen broers en zussen kunnen gespannen raken, vooral wanneer de gezonde broer of zus een hekel heeft aan de constante aandacht die wordt besteed aan hun broer of zus met speciale behoeften. Glaskinderen kunnen ook moeite hebben om een band op te bouwen met hun jongere broers en zussen of oudere zussen, omdat ze zich niet verbonden voelen vanwege de ongelijke verdeling van aandacht binnen het gezin.

Gebrek aan bewustzijn van hun eigen behoeften

Veel glaskinderen groeien op zonder zich bewust te zijn van hun uitdagingen, omdat ze geleerd hebben dat hun eigen behoeften op de tweede plaats komen na die van hun broer of zus met speciale behoeften. Dit kan het moeilijk maken om voor jezelf te zorgen, grenzen te stellen en emoties te reguleren.

Op zoek naar ondersteuning op latere leeftijd

Als volwassenen worden veel glaskinderen zich bewust van de gevolgen van hun opvoeding en zoeken ze aanvullende hulp via steungroepen, therapie of interacties met hun bredere familie. Hulpbronnen zoals geestelijke gezondheidszorg en ondersteuningsprogramma's voor broers en zussen kunnen helpen bij het aanpakken van deze onopgeloste problemen.

Impact van het glaskindsyndroom

Opgroeien als een glazen kind kan blijvende gevolgen hebben voor het emotionele en psychologische welzijn van een individu en zijn relaties, zelfbeeld en algemene levenservaringen beïnvloeden. Hieronder staan vier belangrijke effecten van het Glass Child-syndroom:

Emotionele en psychische nood

Veel glazen kinderen hebben de neiging om te worstelen met onopgeloste negatieve gevoelens zoals eenzaamheid, schuldgevoel en frustratie. Omdat van hen vaak wordt verwacht dat ze probleemloos zijn, kunnen ze hun emoties onderdrukken, waardoor hun risico op het ontwikkelen van psychische aandoeningen zoals angst en depressie toeneemt. Zonder de juiste mentale en emotionele gezondheidsondersteuning kunnen deze uitdagingen tot in de volwassenheid aanhouden.

Worstelt met zelfidentiteit en eigenwaarde

Een glazen kind voelt zich onzichtbaar omdat de voortdurende aandacht van zijn ouders gericht is op zijn broer of zus met een chronische aandoening. Dit kan het voor hen moeilijk maken om hun behoeften te identificeren, grenzen te creëren en een sterk gevoel van eigenwaarde te ontwikkelen. Veel volwassenen zoeken geestelijke gezondheidszorg of nemen deel aan steungroepen om hun identiteitsproblemen aan te pakken.

Uitdagingen in relaties en sociale interacties

Opgroeiend in een omgeving waar hun emoties over het hoofd werden gezien, kunnen glazen kinderen onzekere gehechtheid ontwikkelen in relaties tussen broers en zussen, vriendschappen en romantische partnerschappen. Veel volwassen broers en zussen blijven in hun relaties verzorgers spelen, waarbij ze anderen belangrijker vinden dan zichzelf, wat kan leiden tot emotionele uitputting.

Verhoogd verantwoordelijkheidsgevoel en zorgbelasting

Veel glaskinderen nemen al op jonge leeftijd zorgtaken op zich voor hun chronisch zieke of hoogbehoeftige broertje of zusje, waarbij ze dit plichtsbesef vaak met zich meedragen tot in de volwassenheid. Dit kan resulteren in een verhoogd gevoel van verplichting jegens hun familieleden, soms ten koste van hun welzijn. Sommigen voelen misschien ook de druk van hun familie om lang na hun kindertijd zorg te blijven verlenen.

Glazen kinderen behandelen en ondersteunen

Het bieden van effectieve geestelijke gezondheidszorg voor glazen kinderen vereist een alomvattende aanpak die hun emotionele behoeften en specifieke obstakels erkent. Veel glaskinderen groeien op met een gevoel van onzichtbaar gevoel als gevolg van de enorme ouderlijke aandacht die wordt besteed aan een kind met speciale behoeften of een chronisch zieke broer of zus. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg moeten daarom open discussies over hun gevoelens en ervaringen bevorderen. Door kinderen toegang te geven tot geestelijke gezondheidszorg, therapie en steungroepen kunnen ze copingvaardigheden opbouwen en de psychologische effecten van hun jeugd verwerken.

Gezinsinterventies moeten gericht zijn op het verbeteren van de gezinsdynamiek, waarbij ervoor moet worden gezorgd dat zowel het kind met een chronische ziekte als het kind dat glaskinderen wordt genoemd, de emotionele bevestiging krijgen die ze verdienen. Door steunprogramma's voor broers en zussen aan te moedigen, kunnen broers en zussen die over het hoofd worden gezien zich gehoord en begrepen voelen, terwijl ouders worden begeleid bij het in evenwicht brengen van hun aandacht voor al hun kinderen.

Belangrijkste afhaalrestaurants

Het Glass Child-syndroom treft gezonde kinderen die opgroeien met een broer of zus met speciale behoeften, wat vaak leidt tot emotionele onderdrukking, een verhoogd verantwoordelijkheidsgevoel en problemen met eigenwaarde omdat de aandacht van de ouders voornamelijk gericht is op het behoeftige kind. Zonder de juiste geestelijke gezondheidszorg kunnen deze over het hoofd geziene broers en zussen langdurige psychische aandoeningen krijgen, problemen krijgen in relaties tussen broers en zussen en uitdagingen bij het erkennen van hun eigen behoeften.

Professionals in de geestelijke gezondheidszorg zoals u spelen een cruciale rol bij het bieden van geestelijke gezondheidszorg, steungroepen en de ontwikkeling van copingvaardigheden om het welzijn van zowel glazen kinderen als hun familieleden te waarborgen.